Σύνδεσμος Ελλήνων Εμπορικολόγων

22^ο Συνέδριο Εμπορικού Δικαίου

Λάρισα, 19-21 Οκτωβρίου 2012

Τελικές σκέψεις

Ευάγγελος Περάκης

Το Συνέδριο φτάνει στο τέλος του. Είχαμε τη χαρά να ζήσουμε ένα Συνέδριο πολύ υψηλής στάθμης και είχαμε την τιμή της υποστήριξής του από το Δικηγορικό Σύλλογο Λάρισας, τον οποίο εκ μέρους του Συνδέσμου μας ευχαριστώ στο πρόσωπο του Προέδρου του κ.Δημήτρη Κατσαρού, που παρακολούθησε ο ίδιος, όπως και άλλοι Λαρισαίοι Συνάδελφοι, το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών μας. Ήταν ένα «ζουμερό» συνέδριο, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω τον όρο, κυρίως χάρη στις εξαιρετικές εισηγήσεις των κ.κ. εισηγητών, στους οποίους και αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.

Το Συνέδριο έκανε μια πρώτη ανάγνωση των δύο μερών του ν. 4072/2012, που αφορούν το εταιρικό δίκαιο της μικρομεσαίας επιχείρησης: Το «Μέρος Δεύτερο» του νόμου αυτού για την Ιδιωτική Κεφαλαιουχική Εταιρία (άρθρα 43 επ.) και το «Μέρος Έβδομο» (άρθρα 249 επ.) για τις Προσωπικές Εταιρίες. Νομίζω ότι θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ιδίως για το κοινό που δεν παρακολούθησε το Συνέδριο, να δοθεί γρήγορα στη δημοσιότητα ο τόμος των πρακτικών με τις εισηγήσεις, και θα παρακαλούσαμε τους κ.κ. Εισηγητές να μας παραδώσουν το τελικό κείμενο των εισηγήσεών τους το συντομότερο δυνατόν.

Θα μου επιτρέψετε να κάνω ορισμένες τελικές σκέψεις (ένα πολυφωνικό συνέδριο, όπως είναι το δικό μας, δύσκολα δίνει «συμπεράσματα»). Οι τελικές αυτές σκέψεις αφορούν τρία ζητήματα: Την ΙΚΕ, το νέο δίκαιο των προσωπικών εταιριών και τέλος την θέση των εταιριών αυτών στο καθόλου εταιρικό δίκαιο.

Ι. Η ΙΚΕ

1. Η ΙΚΕ είναι μια νέα εταιρική μορφή. Δομήθηκε με βάση αφενός μεν ορισμένα στοιχεία από επιμέρους γνωστές εταιρικές μορφές, αφετέρου δε με δικά της χαρακτηριστικά, όπως είναι η τριμερής διάκριση των εισφορών. Γενικά στο σύνολό της αποτελεί ελληνικό θεσμό και ελληνική γραφή.

2. Ως νέος θεσμός, η ΙΚΕ χρειάζεται μια δική της θεωρία, που θα επιτρέψει την ένταξή της στο εταιρικό δίκαιο και το δίκαιο γενικότερα. Η θεωρία όμως δεν εισάγεται με το νόμο, αλλά κατασκευάζεται βαθμιαία από τη δογματική επεξεργασία, την ερμηνεία, και την εφαρμογή του νόμου. Πιστεύω ότι οι εισηγήσεις και οι παρεμβάσεις που έγιναν στο Συνέδριό μας αποτέλεσαν ήδη απαρχή μιας τέτοιας θεωρίας.

3. Ένας βασικός πυλώνας αυτής της θεωρίας είναι η ποικιλία των εισφορών (για τις οποίες μας μίλησε ο κ.Ι.Λιναρίτης), που παραπέμπει σε μια κοινή, με μεικτές προσπάθειες επιχείρηση. Ένα άλλο βασικό δομικό στοιχείο της ΙΚΕ είναι ο χαρακτηρισμός της ως κεφαλαιουχικής, αλλά ταυτόχρονα με πολλά γνωρίσματα προσωπικών εταιριών. Και για μεν το χαρακτήρα της ΙΚΕ ως κεφαλαιουχικής εταιρίας είχαμε την πλούσια χθεσινή συζήτηση του στρογγυλού τραπεζιού (κ.κ. Μ.Αυγουστιανάκης, Ι.Δρυλλεράκης, Ι.Παπαδημόπουλος και Σ.Ποταμίτης), δεδομένου ότι το ζήτημα συνάπτεται με την προστασία των δανειστών. Για τα γνωρίσματα δε εκείνα, που προσεγγίζουν την ΙΚΕ με τις προσωπικές εταιρίες έγινε επίσης λόγος. Πρόκειται κυρίως για τον τρόπο διαχείρισης και εκπροσώπησης της ΙΚΕ (κ.Χ.Μαστροκώστας), την υποχρέωση πίστεως που έχουν τόσο οι διαχειριστές όσο και οι εταίροι («διαχειριστική» και «εταιρική» υποχρέωση πίστεως, κ.Ρ.Γιοβαννόπουλος), αλλά και τους ποικίλους τρόπους, με τους οποίους μπορεί να μεταβληθεί η σύνθεση των εταίρων, περιλαμβανομένης της αύξησης και μείωσης κεφαλαίου (κα Ά.Δεσποτίδου-Αντωνιάδου). Συναφώς αναδείχθηκε από πολλούς εισηγητές (και ήταν η βασική επισήμανση και της εισήγησης του ομιλούντος ) η ευελιξία της ΙΚΕ και οι πολλές δυνατότητες καταστατικών διαμορφώσεων, που μπορούν κατάλληλα εισαγόμενες να δώσουν στην ΙΚΕ χαρακτήρα περισσότερο προσωπικής ή περισσότερο κεφαλαιουχικής εταιρίας. Όπως και ο κ.Ν.Ρόκας παρατήρησε, με την ΙΚΕ η απόσταση των δύο τύπων εταιριών δεν είναι πια αγεφύρωτη.

4. Η ΙΚΕ χαρακτηρίζεται και από διαφόρους άλλους νεωτερισμούς, π.χ. όχι υποχρεωτικό συμβολαιογραφικό έγγραφο, όχι υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση των εταίρων, την αποσύνδεση ίδρυσης εταιρίας και αδειοδότησης της ασκούμενης επιχείρησης, αλλά και – σε επίπεδο ιδ.δ.δ. – την επικράτηση του δικαίου της καταστατικής έδρας και τη δυνατότητα μεταφοράς της εκτός Ελλάδος (κ.Ε.Βασιλακάκης).

5. Η επιτυχία της ΙΚΕ θα κριθεί από επιμέρους παράγοντες:

(α) Ο πρώτος παράγων είναι η οικονομική κατάσταση και η επιχειρηματική διάθεση. Αν η επιχειρηματικότητα είναι ανύπαρκτη, οι εταιρικές μορφές (περιλαμβανομένης φυσικά της ΙΚΕ) δεν έχουν χρησιμότητα.

(β) Βασικός παράγων θα είναι και η υποδοχή που θα έχει ο νέος θεσμός από τους επιχειρηματίες, αλλά – φυσικά – και τους δικηγόρους τους. Ως σύμβουλος του επιχειρηματία, ο δικηγόρος θα πρέπει αν πεισθεί ότι ο νέος θεσμός αξίζει την προτίμηση. Μάλιστα χρήσιμα και καλοδεχούμενα είναι στο αρχικό αυτό στάδιο τα υποδείγματα καταστατικών, παρά τους κινδύνους που έχουν καμιά φορά. Τέτοια υποδείγματα προτείνονται ήδη. Σημειωτέον ότι στο φάκελο του Συνεδρίου υπάρχει παρέμβαση με αντικείμενο ζητήματα σύνταξης του καταστατικού της ΙΚΕ (κ.Ε.Κουράκης). Εδώ μπορεί να γίνει αναφορά και σε κάτι, που μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο κριτικής: Κάποια πολυπλοκότητα των ρυθμίσεων της ΙΚΕ («μακροσκελείς και περίπλοκες», κ.Ν.Ρόκας). Αυτό συμβαίνει πράγματι σε ορισμένες περιοχές του νόμου και οφείλεται στις επιμέρους ειδικές ρυθμίσεις που σχετίζονται με τις νεοπαγείς μορφές των εξωκεφαλαιακών και των εγγυητικών εισφορών. Η πολυπλοκότητα αυτή είναι το τίμημα των νεοτερισμών της ΙΚΕ. Αξίζει όμως να λεχθεί ότι, αν γίνει αφαίρεση από το νόμο των ρυθμίσεων αυτών, η όλη ρύθμιση θα φανεί αμέσως κατά πολύ απλούστερη.

(γ) Ένα συναφές πρόβλημα είναι να καταφέρει η ΙΚΕ να πείσει ότι δεν αποτελεί (και δεν πρέπει να αποτελεί) τρόπο κατάχρησης άλλων κανόνων. Ακούστηκε π.χ. (κ.Π.Μάζης) ότι μέσω των εξωκεφαλαιακών εισφορών υπάρχει κίνδυνος περιγραφής του εργατικού δικαίου. Μολονότι το πρόβλημα δεν είναι νέο (το ίδιο πρόβλημα υπάρχει π.χ. με τον ετερόρρυθμο εταίρο που εισφέρει εργασία), είναι προφανές ότι με την πάροδο του χρόνου τέτοιες μέθοδοι περιγραφής άλλων κανόνων θα πρέπει να εντοπισθούν και να αντιμετωπισθούν.

(δ) Τη λειτουργία της ΙΚΕ θα βοηθήσει αποφασιστικά ένα καλό περιβάλλον λειτουργίας του κράτους, κατά κύριο δε λόγο η καλή λειτουργία των δικαστηρίων. Πάντως επειδή τα προβλήματα των δικαστηρίων πλέον είναι ενδημικά, στο νόμο υπάρχουν διατάξεις που προβλέπουν αφενός μεν επίλυση των διαφορών με διαιτησία ή και διαμεσολάβηση, χωρίς προσφυγή στα δικαστήρια, αφετέρου δε τρόπους ανεύρεσης ορισμένων ποσών (ιδίως αποτίμησης της αξίας της συμμετοχής εταίρου), ώστε και πάλι να μην χρειάζεται προσφυγή σε δικαστήριο.

(ε) Απαραίτητη είναι επίσης η ταχεία έκδοση της προβλεπόμενης από το νόμο Κοινής Υπουργικής Απόφασης για τη λογιστική μεταχείριση των εξωκεφαλαιακών και εγγυητικών εισφορών.

6. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ΙΚΕ θα περάσει από διάφορες παιδικές ασθένειες. Αντίστοιχα νομίζω ότι θα είναι απαραίτητο η ΙΚΕ να περάσει – όπως όλα – και το στάδιο κάποιου αρχικού ενθουσιασμού. Αν κριθεί ότι η ΙΚΕ έχει μέλλον, θα το έχει μόνο αφού διέλθει και το στάδιο αυτό.

7. Αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι τα μέχρι τώρα σημάδια δεν είναι αποθαρρυντικά. Όπως προκύπτει από τις χρήσιμες πληροφορίες που περιέχει η παρέμβαση της κας Μ.Λέζου, μέχρι 9.10.2012 είχαν συσταθεί 158 ΙΚΕ, συνεπώς μπορεί να υποθέσει κανείς ότι σήμερα ο αριθμός των ΙΚΕ θα πρέπει να πλησιάζει τις 200. Ο αριθμός αυτός θα ήταν μεγαλύτερος, αν ήταν ευχερής η μετατροπή υφιστάμενων εταιριών σε ΙΚΕ, κάτι που προβλέπεται (και μάλιστα ενθαρρύνεται) από το νόμο. Το σχετικό ενδιαφέρον υπάρχει, για κάποιους όμως τεχνικούς λόγους οι Υπηρεσίες Μιας Στάσης δεν είναι σε θέση να χειριστούν τις μετατροπές. Το Υπουργείο Ανάπτυξης σκέπτεται να λύσει το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με κάποια τροπολογία.

ΙΙ. Οι νέες ρυθμίσεις των προσωπικών εταιριών

1. Οι ομόρρυθμες, οι ετερόρρυθμες και οι αφανείς εταιρίες είναι γνώριμα σχήματα επιχειρηματικής συνεργασίας. Ο ν. 4072/2012 περιέλαβε μια εξ υπαρχής ρύθμιση των εταιρικών αυτών μορφών. Όμως, όπως έδειξαν οι εισηγήσεις που ακούσαμε για τις μορφές αυτές, δεν πρέπει να νομισθεί ότι οι νέες ρυθμίσεις μοιάζουν όλες με τις παλιές και ότι ο νομοθέτης απλώς συστηματοποίησε το δίκαιο. Το αίσθημα οικειότητας μπορεί να παραπλανήσει. Στην πραγματικότητα ο ν. 4072/2012 μπορεί μεν να μην άλλαξε άρδην το τοπίο, προχώρησε όμως σε πλειάδα νεωτερισμών, που πρέπει να τύχουν προσοχής. Έτσι π.χ. είδαμε ότι η επωνυμία της ομόρρυθμης και της ετερόρρυθμης εταιρίας δεν είναι πια μόνο προσωπική, αλλά μπορεί να είναι και «πραγματική» (κ.Ν.Ρόκας)· ότι μια ομόρρυθμη εταιρία μπορεί να είναι έστω για ένα δίμηνο μονοπρόσωπη (κ.Γ.Κωστόπουλος)· ότι η καταγγελία της εταιρίας ως τρόπος λύσης της ουσιαστικά καταργήθηκε, για λόγους διαφύλαξης και συνέχισης της επιχείρησης, και στη θέση της είναι πια δυνατή η έξοδος του εταίρου (κ.κ.Ν.Ρόκας, Γ.Κωστόπουλος, Θ.Κατσάς)· ότι ο ετερόρρυθμος εταίρος μπορεί με προϋποθέσεις να εμφανίζεται στην επωνυμία και να έχει διαχειριστικές εξουσίες (κ.Γ.Σωτηρόπουλος)· ότι η αστική εταιρία με νομική προσωπικότητα διέπεται πλέον από τους κανόνες της ομόρρυθμης εταιρίας. Όλα αυτά είναι καινοτομίες, που ανανεώνουν το δίκαιο.

2. Γενικότερη συνέπεια της πιο εκτεταμένης ρύθμισης των προσωπικών εταιριών είναι η απομείωση της εφαρμογής του Αστικού Κώδικα. Θυμόμαστε όλοι τις ελάχιστες ρυθμίσεις που είχε ο Εμπορικός Νόμος για τις εταιρίες (ιδίως την απεριόριστη και εις ολόκληρο ευθύνη των ομόρρυθμων εταίρων και την ατομική διαχείριση και εκπροσώπηση της εταιρίας από τους εταίρους της), και τη συμπληρωματική εφαρμογή σε όλα τα λοιπά ζητήματα του ΑΚ. Τώρα πολλά ζητήματα ρυθμίζονται από τις νέες διατάξεις (π.χ. για τη διανομή των κερδών), κατ’ απόκλιση των διατάξεων του ΑΚ. Όμως τώρα θα υπάρχει η αντίστροφη ανάγκη: Να μην νομίσουμε ότι όλα πλέον ρυθμίζονται από τον ν. 4072/2012 και να μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και ο ΑΚ. Π.χ. η εκκαθάριση μιας ο.ε. που λύθηκε εξακολουθεί να ρυθμίζεται στα περισσότερα σημεία της από τον ΑΚ.

3. Ένα συναφές ζήτημα (που βέβαια δεν γεννάται για την ΙΚΕ) είναι η εφαρμογή των νέων διατάξεων στις παλιές ομόρρυθμες κλπ. εταιρίες, που γεννά προβληματισμούς μεταβατικού δικαίου (κ.Γ.Ψαρουδάκης). Θα πρέπει συνεπώς οι εταίροι προσωπικών εταιριών να πληροφορηθούν έγκαιρα τις αλλαγές, που μάλιστα ισχύουν άμεσα και γι’ αυτούς.

4. Εκτεταμένα συζητήθηκαν ορισμένα κατιδίαν προβλήματα, ιδίως το ζήτημα της αδημοσίευτης ομόρρυθμης εταιρίας και το αν τελικά έχει ή όχι νομική προσωπικότητα, με δεδομένο ότι έχει πάντως ικανότητα δικαίου (κ.κ.Κ.Παμπούκης, Μ.Αυγουστιανάκης, Γ.Σωτηρόπουλος, Γ.Κωστόπουλος, Γ.Τριανταφυλλάκης), αλλά και άλλα, όπως είναι η ρύθμιση της κοινοπραξίας (Δ.Σκαρίπας). Διατυπώθηκαν επίσης ορισμένες επιφυλάξεις σε επιμέρους σημεία των νέων ρυθμίσεων, όπως π.χ. στο ζήτημα μήπως είναι πολύ αυστηρό μέτρο η μη απόδοση της αξίας της συμμετοχής στον εξερχόμενο εταίρο, αν δήλωσε ότι εξέρχεται χωρίς σπουδαίο λόγο και η εταιρία είναι ορισμένου χρόνου (κ.Γ.Κωστόπουλος).

ΙΙΙ. Η ΙΚΕ και οι προσωπικές εταιρίες στο συνολικό εταιρικό δίκαιο

1. Όπως παρατηρήθηκε (από τον κ.Γ.Σωτηρόπουλο αλλά και τον ομιλούντα), με το ν. 4072/2012 οι προσωπικές εταιρίες μετατοπίστηκαν κάπως προς τις κεφαλαιουχικές εταιρίες. Η δυνατότητα «πραγματικής» επωνυμίας, η διεύρυνση των εξουσιών εκπροσώπησης του διαχειριστή και πέραν του σκοπού ή των καταστατικών περιορισμών, η διανομή των κερδών ανάλογα με τα ποσοστά των εταίρων και όχι εξίσου, η μονοπρόσωπη εταιρία ήσαν χαρακτηριστικά των κεφαλαιουχικών εταιριών, τώρα όμως απαντώνται και στις προσωπικές. Η προσέγγιση αυτή αντιστοιχεί ίσως στη μετατόπιση της ανώνυμης εταιρίας προς τις προσωπικές, που συνέβη με το ν. 3604/2007, όταν διευρύνθηκαν οι καταστατικές δυνατότητες της α.ε., ώστε να προσλαμβάνει περισσότερα προσωπικά στοιχεία (λ.χ. διεύρυνση δεσμευμένων και προνομιούχων μετοχών). Η προσέγγιση αυτή δεν καταργεί βέβαια την απόσταση που χωρίζει τις κεφαλαιουχικές από τις προσωπικές εταιρίες, αποδίδει όμως κάποια τάση διεύρυνσης των δυνατοτήτων και ίσως κάποια τάση ενοποίησης των εταιρικών μορφών.

2. Η σχέση της ΙΚΕ με τις άλλες εταιρίες αποτέλεσε αντικείμενο των δύο γενικών εισηγήσεων και φάνηκε ότι η ΙΚΕ έχει πολλές δυνατότητες να καλύψει ανάγκες που καλύπτουν και άλλες εταιρικές μορφές, ιδίως δε η επε. Ο κ.Ν.Ρόκας υποστήριξε ότι αυτό δεν σημαίνει ότι η επε πρέπει να εγκαταλειφθεί. Κατά την άποψη του ομιλούντος αυτό είναι εύλογο, θα πρέπει όμως ίσως να τεθούν συγκεκριμένοι στόχοι, ώστε η αναμόρφωση της επε να μην δημιουργήσει μια άλλη ΙΚΕ, αν η αναμόρφωση είναι εκτεταμένη, ούτε όμως και να συνίσταται σε κάποια απλή «βελτίωση» του ν. 3190/1955. Πιο προχωρημένα προτάθηκε από παρεμβαίνοντα (κ.Αλ.Μεταλληνός) να τεθεί ημερομηνία, μετά παρέλευση της οποίας οι υφιστάμενες επε θα διέπονται πλέον από τις διατάξεις για την ΙΚΕ.

3. Μια άλλη γενικότερη παρατήρηση είναι η υποχώρηση της σημασίας της εμπορικότητας των εταιριών. Με τον Πτωχευτικό Κώδικα ορίσθηκε για πρώτη φορά ότι πτωχευτική ικανότητα έχει και η αστική εταιρία με (απλώς) οικονομικό σκοπό. Με το ν. 4072/2012 ορίστηκε ότι η αστική εταιρία με νομική προσωπικότητα διέπεται εφεξής από τις διατάξεις για την ομόρρυθμη εταιρία. Με τον τρόπο αυτό έχει ολοένα και μικρότερη σημασία το αν μια εταιρία είναι ή δεν είναι εμπορική. Μπορεί μάλιστα να αναμένει κανείς μια παραπέρα όσμωση εμπορικών και μη εμπορικών εταιριών, ώστε π.χ. να συμπτωχεύουν και οι εταίροι της αστικής εταιρίας. Όπως είναι φανερό, τα φαινόμενα αυτά επιβεβαιώνουν τη τάση για υποβάθμιση στο σύγχρονο Εμπορικό Δίκαιο της σημασίας της «εμπορικότητας», όπως καταστρώθηκε με τον Εμπορικό Νόμο και το διάταγμα για την αρμοδιότητα των εμποροδικείων. Και είναι αλήθεια ότι η εμπορικότητα αποτελεί πλέον (μετά την κατάργηση και της προσωπικής κράτησης για χρέη) επουσιώδες, και ίσως σε κάποιο βαθμό τεχνητό, κριτήριο για το χαρακτηρισμό της οικονομικής δράσης.

4. Μπορεί τελικά να λεχθεί: Τόσο η νέα ο.ε. όσο και η ΙΚΕ χρειάζονται τη θεωρία τους, ιδιαίτερα όμως η ΙΚΕ χρειάζεται και τις εμπειρίες από την πρακτική της. Και τα δύο θα δώσουν αφορμή για χρήσιμες σκέψεις ερμηνείας ή, ενδεχομένως, τροποποίησης του νόμου. Αυτό διατυπώθηκε ωραία από τον κ.Γ.Σωτηρόπουλο, που διατύπωσε την ευχή να μην αναμείνουμε άλλα ... 200 χρόνια για την επόμενη νομοθετική παρέμβαση.

5. Τελική παρατήρηση: Εταιρίες θα υπάρχουν όσο υπάρχει επιχειρηματικότητα. Αλλά για να υπάρξει επιχειρηματικότητα δεν αρκεί ένα καλό εταιρικό δίκαιο, πρέπει να υπάρχει και ένα υγιές περιβάλλον δημόσιας διοίκησης, χωρίς γραφειοκρατία και αντικίνητρα, μια σταθερή φορολογία και σαφείς όρους ανταγωνισμού. Αξίζει να κρατηθεί η γενική παρατήρηση του κ.Ν.Ρόκα, ότι στην Ελλάδα όχι μόνο η επιχειρηματικότητα δεν ενθαρρύνεται στο βαθμό που θα έπρεπε, αλλά και υπάρχει κάποια καχυποψία σε βάρος της. Αυτό μπορεί να εξουδετερώσει τις καλύτερες προθέσεις και να ματαιώσει κάθε προσπάθεια για οικονομική ανάπτυξη.

***

Στο τέλος του Συνεδρίου αξίζει να απευθύνουμε θερμότατες ευχαριστίες:

• Στο Δικηγορικό Σύλλογο Λάρισας διά του Προέδρου του κ.Δημήτρη Κατσαρού για την πολύτροπη υποστήριξη.

• Στους Προέδρους των συνεδριάσεων (κατά χρονική σειρά): Και πάλι τον κ. Δημήτρη Κατσαρό, τον ομότιμο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ.Κωνσταντίνο Παμπούκη, τον ομότιμο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών κ.Γεώργιο Καλλιμόπουλο και τον τέως Αντιπρόεδρο του ΑΠ κ.Κωνσταντίνο Λυμπερόπουλο. Ελπίζουμε (και τους παρακαλούμε) να τους έχουμε και πάλι στα συνέδριά μας.

• Στους κ.κ. Εισηγητές του Συνεδρίου μας, που υπήρξαν η βασική υποδομή του Συνεδρίου μας, καθώς και σ’ εκείνους που μας έστειλαν παρέμβαση (submitted papers).

• Στη Νομική Βιβλιοθήκη για τη σταθερή υποστήριξή της.

• Και σ’ εσάς, Κυρίες και Κύριοι, που ήλθατε στο Συνέδριο και που ελπίζουμε να έλθετε και στα επόμενα συνέδριά μας.

• Τέλος, οφείλω να ευχαριστήσω εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΕΕ την Οργανωτική Επιτροπή του Συνεδρίου, ιδιαίτερα δε την Ταμία κα Ματθίδη Χάρισμα και τον Ειδικό Γραμματέα κ.Σπύρο Αλεξανδρή, για τον πολύ τους κόπο και τη διαρκή τους μέριμνα, ώστε το Συνέδριο να λάβει χώρα κάτω από τις καλύτερες κατά το δυνατόν συνθήκες.

21 Οκτωβρίου 2012